به گزارش دویچه وله؛ کارشناسان بعد از گردآوری و سنجش داده‌های بیماران سرطانی به بیماران توصیه کرده‌اند، فعالیت بدنی و ورزشی کرده و از بی‌حرکتی بپرهیزند، چرا که ورزش درد را کاهش داده و از عوارض سرطان و درمان‌های آن می‌کاهد.
پیش‌تر گفته می‌شد، بیمار سرطانی وقتی توانست بعد از درمان از درد و بیماری رها شود بهتر است استراحت کند. اما رفته‌رفته گرایشی دیگر پدید آمد.
بر اساس گزارش منتشره در روزنامه “فرانکفورتر روندشاو”، نه تنها سرطان بلکه روش‌های درمانی آن نیز مانند شیمی‌درمانی تا مدت‌ها عوارض منفی خود را بر جسم و روح باقی می‌گذارند و خستگی به‌راحتی بیمار را رها نمی‌کند. حال سئوال اینجاست که آیا بیمار باید با این تن کوفته باز هم ورزش کند؟
پاسخ کارشناسان مثبت است. نه تنها بعد از اقدام درمانی بلکه حین درمان هم لازم است که بیمار تمرین‌های هدفمند بدنی را آغاز کند، چرا که این تمرین‌ها به او کمک می‌کند زودتر درمان شده و روحیه‌اش برای ورزش ارتقا یابد و در کل احساس سرزندگی بیش‌تری کند.
یک کنسرسیوم بین‌المللی متشکل از نیروهای متخصص به‌تازگی به ابتکار عمل کالج پزشکی ورزشی آمریکا پاسخ مثبت داده و بعد از سنجش همه داده‌های موجود در مورد بیماران سرطانی توصیه‌های خود را منتشر کرده است. در این بررسی نماینده مرکز ملی بیماری‌های سرطانی در هایدلبرگ نیز حضور داشت. آن‌ها بعد از این بررسی توصیه‌هایی را مطرح کرده‌اند که نه تنها شامل بیماران سرطانی بلکه شامل همه کسانی می‌شود که در درمان و مراقبت از این بیماران شریکند.
در سال‌های گذشته به یمن پیشرفت‌هایی که در تشخیص و درمان سرطان پدید آمد بیماران سرطانی به‌وضوح از شانس بیش‌تری برای ادامه حیات برخوردار شدند. تنها در آلمان در حال حاضر میلیون‌ها نفر زندگی می‌کنند که سابق بر این توموری سرطانی داشته ولی اینک از آن خلاص شده‌اند.
بیماران مبتلا به سرطان اغلب از ناراحتی‌هایی مانند خستگی، کوفتگی، بی‌حوصلگی، درد و اختلالات عصبی مانند سوزن‌سوزن شدن دست و پا، بیخوابی، محدودیت حرکتی، ورم لنفاوی و در کل پایین آمدن کارایی جسمانی رنج می‌برند. آن‌ها گاهی ترس‌ها و نگرانی‌هایی دارند که تا افسردگی نیز می‌تواند پیش برود.
چندین مطالعه در طول سال‌های گذشته نشان داده است که ورزش‌درمانی هدفمند اغلب می‌تواند عوارض زجرآور سرطان و درمان‌های آن را کاهش دهد.
کارشناسان می‌گویند، ورزش‌ها و تست‌های بدنی ضروری برای سلامت بیماران بی‌خطر بوده و هر بیماری که سرطان را پشت سر گذاشت باید از بی‌تحرکی دوری کند. این ورزش‌ها بسته به نوع سرطان می‌تواند سبک، قدرتی یا استقامتی باشد و دفعات و طول مدت آن نیز متغیر است.
اثرات تمرین‌های بدنی
تمرین‌های استقامتی سی‌دقیقه‌ای سه روز در هفته اگر طولانی‌مدت انجام شود می‌تواند خستگی زجرآور سرطانی‌ها را کاهش دهد. تمرین‌های قدرتی که برای افزایش قدرت بدن انجام می‌شوند به تنهایی یا همراه با تمرین استقامتی نیز گاهی توصیه می‌شود، هر بار به مدت ۳۰ دقیقه و دو روز در هفته. طبق تحقیقات، این ورزش‌ها به خصوص بر روی مبتلایان به سرطان پستان و پروستات اثری مثبت به جا گذاشته‌اند.
تمرین‌های استقامتی سه بار در هفته هر بار ۳۰ تا ۶۰ دقیقه و گاهی همراه با ورزش‌های قدرتی سه بار در هفته و هر بار ۲۰ تا ۴۰ دقیقه نیز گاهی توصیه می‌شود. این روش به‌ویژه در بیماران مبتلا به سرطان پستان، پروستات، خون، لنف و روده تأثیر خوبی داشته است.
به علاوه ورزش امکان دارد از اثرات نامطلوب تورم غدد یا گره‌های لنفاوی که گاهی به دلیل انسداد مایع لنف در مبتلایان به سرطان پستان پدید می‌آید کم کند. در این گونه موارد ورزش با وزنه هر بار یک تا سه ست هشت تا ۱۵تایی به مدت دو تا سه روز در هفته توصیه می‌شود که می‌تواند با وزنه‌های سبک شروع شود.