یکی از شهروندان غرب کشور تعریف می کرد که به تازگی وقتی با ماسک وارد مغازه آبمیوه فروشی شدم مشتریانی که بستنی و آب هویج را در لیوان‌های شیشه‌ای و نه یک‌بار مصرف میل می‌کردند و از ماسک بر چهره آنان خبری نبود با طعنه و نیشخند او را «آقای پروتکل » نام نهاده‌اند و با شیوع موج چهارم بیماری که با شدت و سرعت بالا می‌تازاند این نیشخندها چه مفهومی می‌تواند داشته باشد.
جملاتی مانند «کرونا کجا بود» یا «تا خدا نخواهد برگی از درخت نمی افتد» و «عمر در دست آن بالایی است» نمونه‌ای از پاسخ‌هایی است که وقتی از افراد بدون ماسک در خصوص چرایی رفتار آنان در انظار عمومی سئوال می‌شود بیان می‌کنند و این استدلال‌ها که لایه‌هایی از بی مسئولیتی، تضییع حقوق شهروندی و کج دهنی را در خود دارد سلامت و جان دیگران را به خطر انداخته است.
در قاب رفتارهای غیرمسئولانه شهروندی بسیاری از نقاط کشور به ویژه ساوه برای مثال می‌توان افراد کاسب، مکانیک، بنا و یا فروشنده را دید که بدون رعایت فاصله اجتماعی کنار هم نشسته و غذای دورن یک ظرف را با هم میل می‌کنند یا در پیاده‌رو مقابل مغازه ها یا بوستان‌ها جوانانی هستند که بساط قلیان را برپا کرده و به نوبت کام می‌گیرند و ده‌ها رفتار غیربهداشتی دیگر که با شرایط خاص کرونا فرسنگ‌ها فاصله دارد و انگار این افراد سهل‌انگار تاکنون حتی نام کووید ۱۹را هم نشنیده‌اند.
طبق مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا تاکسی‌ها و اتوبوس‌های ناوگان درون شهری موظف به کاهش شمار مسافر و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی هستند اما، با وجود به صدا در آمدن آژیر خطر در ساوه و قرمز شدن اوضاع هنوز هستند رانندگان و مسافرانی که در مسیرهای پرتردد، پروتکل‌های بهداشتی را نادیده گرفته و با ظرفیت کامل و در اتوبوس‌ها با شمار متراکم مسافران سرپایی فعالیت دارند.
سویه دیگری رفتار غیرمتعهدانه در آشفته بازار موج چهارم کرونا در ساوه متعلق به مبتلایانی است که نتیجه آزمایش کووید ۱۹ آنان مثبت است و باید در قرنطینه خانگی بمانند اما، بی‌توجه به توصیه پزشک بسیاری از آنان در شهر تردد دارند و این معضل نه تنها از سوی ساوجی‌ها بلکه از مسافران شهرهای دیگر کشور نیز همزمان با موج چهارم کرونا دیده شده و حتی سخنگوی دانشکده علوم پزشکی ساوه نیز از این نوع رفتار به‌عنوان زمینه‌ساز انتشار بالای ویروس کرونا یاد کرده است.
شعله‌ور شدن زبانه‌های آتش کرونا در ساوه و اعلام وضعیت قرمز برای این شهرستان در روزهای اخیر، به دنبال دید و بازدیدهای بی‌محابا و مسافرت‌های نوروزی و حضور بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی در برنامه روز طبیعت رخ داده و باوجود اینکه وزارت بهداشت، مسئولان و مراجع بهداشتی و درمانی استان هشدارهای لازم را در خصوص خطر موج چهارم بیماری داده بودند اما، گوش شنوایی وجود نداشت و تصاویری که رسانه‌های جمعی از تردد جاده‌ای کشور در نوروز امسال منتشر شده بیانگر آن است که مردم با غفلت خود برای جولان کرونا فرصت سازی کردند.
در سیزده فروردین ماه جاری نیز پنالتی آخر کرونا در گوشه گوشه طبیعت با حضور خانواده‌ها در دشت و دمن، برپا کردن بساط کباب و جوجه و دورهمی‌های بدون رعایت موازین بهداشتی به گل نشست و حالا رهاورد تلخ آن تغییر وضعیت رنگ شهرها است که در استان مرکزی نیز تاکنون شهرهای اراک، ساوه، زرندیه، دلیجان و خمین قرمز شده و سایر شهرستان‌ها نیز به وضعیت نارنجی رسیده‌اند.
با گذشت بیش از ۱۴ ماه از حضور کرونا در کشور، تغییر ماهیت و سطح خطرآفرینی این ویروس کشنده بر همگان عیان است و بسیاری از مردم مصایب این بیماری را نه تنها با قرنطینه و محدودیت‌ها بلکه با از دست دادن جان عزیزانشان تجربه کرده‌اند.
هر روز در بسیاری از کوچه و محله‌ها پارچه نوشته‌های سیاه و پیام‌های تسلیت بر در و دیوار مشاهده می‌شود و کرونا در انتخاب قربانیانش پیر و جوان، شهیر و گمنام و فقیر و غنی نمی‌شناسد و بسیاری از جان باختگان افرادی هستند که به‌خاطر سهل انگاری دیگران در رعایت پروتکل‌ها امروز فرصت حیات از آنان سلب شده است.
یادمان نمی‌رود که در بین فوت‌شدگان کرونایی بسیاری از چهره‌های نام آشنا ، تحصیل کرده و فهیم قرار دارند که می‌توانستند با فعالیت‌های خود روند توسعه کشور را تسهیل کرده و شتاب بخشند اما کرونا این سرمایه‌های انسانی را از جامعه گرفت و امروز باید کسانی که کرونا را باور ندارند و یا مرگ را از آن دیگران می‌دانند آگاه باشند که تداوم رفتار غیرمسئولانه آنان می‌تواند چگونه به تعمیق ابعاد بحران بیماری دامن زده و شهروندان و دوستان و عزیزانشان را به کام مرگ و بیماری ببرد و هزینه‌های سربار درمانی و مالی را رقم بزند.
با آغاز موج چهارم کرونا و همه‌گیری سویه انگلیسی کووید۱۹، وقت آن رسیده که به خود بیاییم و همه با رفتاری متعهدانه «آقای پروتکل شویم» و به نیشخند و کنایه افراد سهل انگار اهمیتی ندهیم چرا که خطری بزرگ سلامت تک تک افراد و شهروندان را تهدید می‌کند و راه د رامان ماندن از آن پیوستن به آداب شهروندی مسئولانه است.