بحث محصولات تراریخته تراژن بحث داغی است و البته حساس مخالفان و موافقان هر دو به تحقیقاتی اشاره می کنند که نظرشان را ثابت می کند و هیچ یک از طرفین هم دستش خالی نیست, از بعضی جهات شبیه ماجرای گرم شدن آب و هوای زمین در سال های اخیر است
بحث محصولات تراریخته (تراژن) بحث داغی است و البته حساس. مخالفان و موافقان هر دو به تحقیقاتی اشاره می کنند که نظرشان را ثابت می کند و هیچ یک از طرفین هم دستش خالی نیست، از بعضی جهات شبیه ماجرای گرم شدن آب و هوای زمین در سال های اخیر است.
سازمان سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، فائو، سعی می کند نه طرف مخالفان را بگیرد نه طرف موافقان را. این سازمان با اینکه قبول دارد که این محصولات باعث افزایش تولید، تنوع و کیفیت محصولات غذایی و کاهش هزینه تولید و تخریب محیط زیست می شود، اما در همان حال به گزینه هایی مثل کشاورزی بوم شناختی و کشاورزی هوشمند اقلیم محور هم به عنوان گزینه هایی که باید مورد توجه قرار بگیرند اشاره می کند.
خوزه گراتسیانو داسیلوا دبیرکل فائو گفته با محصولات تراریخته مخالفتی ندارد، اما با انحصار تولید بذر تراریخته در دست چند شرکت مخالف است و همچنین به اقدامات مناسب برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست هم اشاره می کند و می گوید برای رفع گرسنگی در دنیا این راه، نباید الویت داشته باشد.
مرجع رسمی آمار در زمینه میزان کاشت و تولید این محصولات در دنیا، سازمان ملل یا سازمان بهداشت جهانی یا بانک جهانی نیستند، بلکه نهادی است غیر انتفاعی به نام خدمات بین المللی برای استفاده از کاربرد های بیوتکنولوژی کشاورزی (ISAAA) که مقر آن در آمریکا است و حامیان آن شرکت های تولید کننده این محصولات و چند نهاد دانشگاهی و تحقیقاتی در آمریکا، آسیا و آفریقا هستند.
حال تکلیف ما چیست؟ تراریخته خوب است یا بد؟ بخوریم یا نخوریم؟ بکاریم یا نکاریم؟ پاسخ قطعی برای این سوال فعلا وجود ندارد، هر شهروند آگاه خود باید تصمیم بگیرد.
سعی می کنیم به این سوالات دشوار تا حد ممکن پاسخ دهیم. از این رو استدلال های مخالفان و موافقان را مقایسه می کنیم.
ابتدا تعریف، سازمان بهداشت جهانی، تراریخته به گیاهان، جانوران یا موجودات میکروسکوپی گفته می شود که ترکیب ژنتیکی آن ها (DNA) به طریقی تغییر یافته که در طبیعت از راه جفتگیری یا نوترکیبی طبیعی اتفاق نمی افتد.
آیا محصولات تراریخته به سم کشاورزی بی نیازند؟
بر خلاف تصور جواب منفی است، محصول تراریخته به یک یا چند نوع آفت مقاوم است، اما به آفات دیگر نه. علاوه بر این مقاومت به محصول تراریخته هم دیده شده که در این موارد باید از سم استفاده کرد. در برخی موارد محصولات تراریخته باعث کاهش نیاز به سم شده اند، اما در کل دنیا مصرف سموم کشاورزی رو به افزایش است که برای فعالان محیط زیست دغدغه بزرگی است. در فهمیدن موضوع تراریخته، همیشه باید در کنار بذر سموم کشاورزی را هم مد نظر داشته باشیم.
دکتر مازیار اشرفیان بناب، متخصص ژنتیک پزشکی در دانشگاه لستر
با توجه به افزایش جمعیت بشر به حدود هشت میلیارد نفر و در نظر گرفتن این حقیقت که نزدیک به نهصد ملیون نفراز مردمان جهان، بویژه در کشور های در حال توسعه دچار محرومیت و فقرغذایی هستند، استفاده از فناوری های جدید برای بهبود کیفیت و افزایش تولید مواد غذایی اجتناب ناپذیر است.
دستکاری ژنتیکی مواد غذایی مانند غلات، ذرت، سویا و … نه تنها به کشاورزان کمک خواهد کرد که با هزینه، نیروی کار، آب و سموم کمتر، مقادیر بیشتری مواد غذایی تولید کنند و به این ترتیب نیاز مردمان بسیاری را در جهان سوم رفع خواهند کرد. سهولت تولید، نیاز کشاورزان را به استفاده از سوخت های فسیلی کاهش داده و نقش مثبت و مهمی در کاهش گرم شدن آب و هوای زمین خواهد داشت.
فواید استفاده از مواد غذایی تراریخته بسیارند از جمله:
کاشت گیاهانی که به بیماری ها و آفات و حشرات مقاوم هستند تولید را در واحد سطح افزایش داده و بخشی مهمی از کمبود جهانی به مواد غذایی را رفع خواهد کرد.
با استفاده از این تکنولوژی می توان گیاهان خوراکی را به سمومی که بر علیه گیاهان هرز استفاده می شوند مقاوم کرد، هزینه های تولید را کاهش داد و تولید مواد غذایی را افزایش.
دستکاری ژنتیکی گیاهان این امکان را فراهم می کند که آن ها را در شرایط نامساعد محیطی (خشکسالی، سرما و سیل) و همچنین زمین هایی که چندان برای کشاورزی مناسب نیستند (شوره زارها) پرورش داد.
با دستکاری ژنتیکی می توان مواد غذایی را بشکلی تولید کرد که حاوی مواد مغذی مناسب و لازم باشند (انواع اسید آمینه و پروتئین و ویتامین های ضروری. این علاوه بر رفع کمبود مواد غذایی، به بهبود سلامت نیز کمک کنند.
دستکاری ژنتیکی این امکان را فراهم می کند که مواد آلرژی زا را در مواد غذایی گیاهی و یا حیوانی کاهش داد.
دستکاری ژنتیکی با افزایش زمان بهره وری و تازه ماندن مواد غذایی، طعم و کیفیت را بهتر می کند.
دستکاری ژنتیکی گیاهان حتی می تواند در تولید واکسن بیماری ها (مانند وبا و حتی ایدز) مفید و سودمند باشد.
آیا خوردن محصولات تراریخته برای انسان ضرردارد؟
شواهدی در دست نیست که خوردن این محصولات به سلامت انسان لطمه می زند. این بزرگترین استدلال موافقان است. مخالفان، اما این استدلال را کافی نمی دانند. آن ها می گویند با توجه به اینکه تقریبا حدود بیست سال است این محصولات در سطح تجاری کاشته شده اند، تحقیقات آنقدر طولانی نبوده که از سلامت و تاثیر این محصولات در دراز مدت بر سلامت انسان روشن نیست، آن ها ددت و پی سی بی و تالیدومید. برخی متخصصان این نگرانی را مطرح کرده اند که این محصولات ممکن است آلرژی و بیماری های سیستم ایمنی ایجاد کند.
آیا مصرف سموم کشاورزی با استفاده از محصولات تراریخته کم شده و محصول زیاد می شود؟
این دومین استدلال بزرگ موافقان است. آن ها می گویند محصولات تراریخته با تغییر ژنتیکی در مقابل آفات مقاوم شده اند بنابراین هم نیاز به سم کمتر می شود هم محصول بیشتر می شود، چون آفت آن را از بین نمی برد. مخالفان، اما این استدلال را قبول ندارند. آن ها می گویند برای محصولات تراریخته از سم استفاده می شود، مثل پرفروشترین سم دنیا -راندآپ یا گلای فوسیت- که بر بذر تراریخته شرکت مونسنتو بی اثر است، اما دیگر آفات و علف های هرز را از بین می برد.
بین مخالفان و موافقان بر اثر اینکه گلای فوسیت سرطان زا یا مضر برای انسان است اختلاف نظر هست و تحقیقاتی وجود دارد که هر دو سوی قضیه را تایید می کند. سازمان بهداشت جهانی البته آن را احتمالا سرطان زا می داند هر چند که اخیرا این رای آژانس بین المللی تحقیقات سرطان به چالش کشیده شده است. شکایتی هم در دادگاه های آمریکا مطرح است، از طرف کشاورزانی که می گویند به دلیل استفاده از گلایفوسیت مبتلا به سرطان لنفاوی غیرهوجکینی شده اند.
دکتر امین مقدم، متخصص ایمنی شناسی در دانشگاه آکسفورد
بسیاری از دستکاری های ژنتیکی به تغییراتِ غیر قابل انتظار منجر خواهند شد که دلایل آن از نظر مولکولی بخوبی شناخته شده اند، از جمله به دلیل تاثیر متقابل ژنِ جدید و ژن های میزبان. سخت ترین و بسیاری از اوقات ناممکن ترین نوع تحقیق زمانی است که به دنبالِ تغییری هستیم که نمی دانیم کجا بروز خواهد کرد. بنابرین بسیاری از تحقیقاتی که روی سلول ها یا حیواناتِ آزمایشگاهی انجام می گیرند، کور هستند و صرفا به دنبال تاثیراتِ بسیار مضرِهستند. به همین قیاس تحقیقات آلرژی زایی بسیار محدود و ساده اند.
بسیاری از تغییرات ژنتیکی می تواند باعثِ تغییراتِ نا محسوس شوند که در طولانی مدت بسیار محسوس شوند. بررسی این تغییرات از لحاظ علمی و در کوتاه مدت تقریبا ناممکن است. به همین دلیل است که مطالعه آزمایشی در باره بسیاری از بیماری های متابولیک، سرطانی و ایمنی که به تغییراتِ محیطی نسبت داده می شوند، بسیار سخت است.
ژن های تغییر یافته از طرق گوناگون قابلِیت آمیختگی با ژن های گیاهان، میکروب ها و جانورانِ دیگر را دارند، اما پیش بینی یا تحقیق درباره آن ها دشوار یا غیر ممکن است.
اغلب تحقیقات درباره محصولاتِ تراریخته روی سلول یا حیوانِ آزمایشگاهی انجام می گیرد و بررسی عوارض مصرف در انسان بسیار محدود یا مشکل است. در اغلبِ این مطالعات نمی توان مطمئن بود که باید به دنبالِ چه عوارضی گشت. اگر این عوارض فقط پس از سال ها بروز کنند، امکانِ چنین مطالعاتی امروز ممکن نیست.
سرمایه گذاری در چنین تحقیقاتی براحتی می تواند جهت دار باشد یا نتایج زیرِ فشار های غیر علمی بازبینی شوند. به دلیل پتانسیلِ سیاسی چنین تحقیقاتی پژوهشگران نهاد های پیشرو و معتبر که کمتر نیاز به کمکِ مالی منابع صنعتی دارند علاقه ای به فعالیت در این زمینه نشان نمی دهند.
این موارد خلاصه ای بود از دلایلی که باعث می شوند تا پاسخِ علمی نهایی به این موضوع بغرنج شود. در عین حال دعوا های اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی این قضیه را نمی توان کم بها دانست.
در حالی که گروهی از دانشمندانِ درباره شواهد علمی گرم شدن اب و هوای کره زمین به دلایل فعالیت های بشر و استفاده از سوخت های فسیلی حرف می زنند، اردوی سیاسی- اقتصادی ای که خود را پرچمدار علم در زمینهٔ محصولاتِ تراریخته معرفی می کند، به انکارِ شواهد علمی مشغول است و به بررسی نارسایی آن علاقهٔ بسیار دارد. شواهد علمی یک حوزه پولساز است (محصولات تراریخته) و شواهدِ علمی حوزه دیگر (گرم شدن اب و هوای کره زمین) برای صاحبانِ سرمایه نامطلوب.
آیا برای حل مشکل گرسنگی در دنیا به محصولات تراریخته نیاز هست؟
تا سال ۲۰۵۰ که جمعیت دنیا به بیش از نه میلیارد نفر می رسد باید تولید محصولات کشاورزی شصت درصد افزایش پیدا کند. این جمعیت به غذا نیاز دارد. اینجا هم اختلاف نظر بسیار است. برخی کارشناسان می گویند این موضوع را باید بر حسب شرایط هر کشور در نظر گرفت و مثلا کشور های جنوب صحرای آفریقا را نباید با مثلا ایران یا آلمان مقایسه کرد و برای همه یک دستورالعمل صادر کرد. وقتی با فناوری روز تولید محصول زیاد می شود و منابع خاک برای تولید محصول کمتر فرسوده شده و همچنین آب کمتری مصرف می شود.
آن ها همچنین مخالفان را به ضدیت با پیشرفت علم و تکنولوژی متهم می کنند. مخالفان شواهدی را مطرح می کنند که مصرف سم پس از دوره ای کوتاه بیشتر شده، مسئله آب و منابع آب و گرم شدن آب و هوای زمین را در میزان محصول دخیل می دانند. آن ها همچنین می گویند مخالفتی با پیشرفت علم و تکنولوژی ندارند، اما تاریخ نشان داده اگر احتیاط لازم در بکاری تکنولوژی نشود می تواند عوارض وخیمی داشته باشد.
آیا محصولات تراریخته ضرری برای محیط زیست دارد؟
موافقان محصولات تراریخته می گویند سمومی که برای محصولات تراریخته استفاده می شود بتدریج در خاک تجزیه شده و به موادی مثل دی اکسید کربن و فسفر تبدیل می شود. مخالفان می گویند این سموم باعث آلودگی خاک و آب شده و برخلاف آنچه گفته شده تجزیه نمی شود. موافقان می گویند انتقال ژن از یک موجود به موجود دیگر در طول تاریخ در طبیعت اتفاق افتاده و باعث تنوع گونه های زیستی و دوام آن ها شده است. مخالفان می گویند آنچه نظم و تعادل ظریف طبیعت انجام داده را نمی توان با آنچه چند شرکت عظیم در ابعادی بسیار بزرگ برای سود انجام می دهند مقایسه کرد.
آیا تولید و عرضه محصولات تراریخته در انحصار شرکت های خاصی است؟
بزرگترین شرکت های بیوتکنولوژی کشاورزی دنیا که به پنج غول شهرت دارند عبارتند از: مونسانتو (آمریکا)، سینجنتا (سوییس)، بایر (آلمان)، باسف (آلمان)، دو دوپونت (آمریکا). یکی از انتقاد های مخالفان مونوپولی و انحصار این محصولات است که به محض شروع کاشت بذر تراریخته، وابستگی دائمی به تولید کننده برای بذر و سم ایجاد می کند.
حق مالکیت معنوی و علمی چیست؟
محصولات تراریخته شامل قانون مالکیت معنوی و علمی می شود و خریدار -چه کشاورز چه دولت ها- باید مجوز استفاده یا کاشت آن را از شرکت سازنده بگیرند. در مورد محصولات تراریخته ای که ایران می گوید خود تولید کرده این شبهه وجود دارد که ایران خود ژن مورد نظر را تولید نکرده بلکه از شرکت های تولید کننده حق استفاده از آن را تحصیل کرده است.
برای مثال برخی می گویند که ژنی که وارد برنج طارم مولایی شد ساخت شرکت سیبا-گایگی است که اکنون به شرکت سینجنتا تبدیل شده است. سینجنتا به بی بی سی فارسی در این باره گفت: سینجتا اطلاعات دقیق و منافعی درباره برنامه برنج تراریخته که در ایران انجام شده ندارد. از آنجا که اطلاعات دقیق درباره فناوری بکار رفته در این برنامه نامعلوم است، ما هیچ راهی نداریم که ارزیابی کنیم آیا حقوق مالکیت معنوی سینجنتا نقض شده است یا نه. با این حال سینجنتا آماده است تا بیوتکنولوژی خود برای نوآوری، با مجوز در اختیار طرف سوم قرار دهد.
ارگانیک و بومی؟
موافقان می گویند شواهدی از اینکه ژنی که با دستکاری وارد گیاه شده بتدریج با باد و حشرات و راه های دیگر پراکنده شده (در گیاهانی که خودگشن نیستند) و کشت غیر تراریخته، بومی و ارگانیک را به تدریج آلوده کرده وجود ندارند. مخالفان نظر عکس دارند و معتقدند شواهد کافی و محکم برای این موضوع پیدا نشده است. صرف نظر از اینکه کدام طرف درست می گوید، این موضوع از نظر تئوری کاملا امکان پذیر است.
آیا این ژن های دستکاری شده ممکن است وارد ژن های خود ما شود؟
شواهد اینکه پس از جذب از روده این ژن ها ممکن است به نحوی وارد فرمول ژنتیکی ما شود وجود ندارد، اما در تئوری نمی توان چنین احتمالی را کاملا مردود دانست.
طارم مولایی تراریخته چیست؟
در سال ۲۰۰۴ ایران اعلام کرد که برنج طارم مولایی، برنج تراریخته ای که به دو کرم ساقه خوار مقاوم است را در سطح تجاری خواهد کاشت. خبری که انعکاس وسیعی داشت؛ حتی کشور هایی مثل هند و چین – از بزرگترین تولیدکنندگان تراریخته که برنج جزء غذا های اصلی مردمشان است- چنین نکرده بودند. گفته شده که پنجاه تا صد هزار هکتار، زیر کشت برنج تراریخته رفت. محصول آماده ورود به بازار بود که دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی به پایان رسید و محمود احمدی نژاد جای او گرفت و اجازه نداد این محصول از انبار ها خارج شود چرا که قوانینی در زمینه ایمنی و سلامت این محصولات وجود نداشت. در دوره اول حسن روحانی علیرغم تمایل دولت، سازمان محیط زیست با این محصولات مخالف بود. در دوره دوم با آمدن عیسی کلانتری بجای معصومه ابتکار، این مانع بر طرف شد.
آیا در ایران تراریخته هست؟
در ایران مشخص نیست محصولات تراریخته از کجا، به چه مقدار، چه نوع محصولاتی وارد شده و صرف چه مواد غذایی می شود. برچسب برای روشن شدن اینکه در محصولی تراریخته ها وجود دارند یا نه الزامی نیست و مصرف کنندگان از آن مطلع نمی شوند. در دو تحقیق که در مورد خوردنی های فرآوری شده ذرت، مثل پاپ کورن و امثال آن، ذرت تراریخته در حدود یک چهارم این محصولات پیدا شد. برخی از مقامات حتی گفته اند تقریبا تمام روغن مصرفی در ایران تراریخته است. در ده سال اخیر حداقل سالی پنج میلیارد دلار محصول تراریخته وارد ایران شده است.
منبع: bbc