پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید نشان دادند که مصرف بیش از حد سیگار می‌تواند به بینایی آسیب برساند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، بررسی جدید پژوهشگران “دانشگاه راتگرز”(Rutgers University) آمریکا نشان می‌دهد که مصرف بیش از ۲۰ نخ سیگار در روز می‌تواند به بینایی آسیب برساند.
“مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا”(CDC) تخمین می‌زند در حال حاضر ۳۴.۳ میلیون بزرگسال سیگار می‌کشند و بیش از ۱۶ میلیون نفر به بیماری‌های مرتبط با سیگار کشیدن از جمله بیماری‌های قلبی- عروقی مبتلا هستند.
در این پژوهش، ۷۱ شرکت‌کننده سالم که در زندگی خود کمتر از ۱۵ نخ سیگار کشیده بودند و ۶۳ نفر که روزانه بیش از ۲۰ نخ سیگار مصرف می‌کردند مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص شد که افراد دسته دوم به تنباکو معتاد هستند و هیچ تلاشی برای ترک سیگار نمی‌کنند. شرکت‌کنندگان بین ۲۵ تا ۴۵ سال داشتند و بینایی آنها معمولی بود.
پژوهشگران، نحوه تشخیص رنگ‌ها را در شرکت‌کنندگان بررسی کردند. یافته‌های این پژوهش، تغییرات قابل توجهی را در بینایی مربوط به رنگ‌های قرمز- سبز و آبی- زرد نشان دادند. براساس این نتایج، مصرف مواد مخدر موجود در سیگار می‌تواند به توانایی دیدن رنگ‌ها آسیب برساند. پژوهشگران دریافتند توانایی کسانی که زیاد سیگار می‌کشند، نسبت به کسانی که سیگار مصرف نمی‌کنند، در تشخیص رنگ‌ها کمتر است.
“استیون سیلورستاین”(Steven Silverstein)، از نویسندگان این پژوهش گفت: دود سیگار، حاوی ترکیباتی است که برای سلامتی مضر هستند و می‌توانند ضخامت لایه‌های مغز را کاهش دهند و به مناطقی مانند لوب پیشانی که نقش بزرگی در کنترل فکر دارد، آسیب برسانند. این ترکیبات، فعالیت نواحی مغز که به پردازش بینایی مرتبط هستند نیز کاهش می‌دهند.
وی افزود: پژوهش ما نشان می‌دهد که مصرف بیش از حد سیگار یا قرار گرفتن در معرض ترکیبات آن، تشخیص بصری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اعتیاد به تنباکو، به نقص در پردازش بصری منجر می‌شود.
اگرچه این پژوهش، یک توضیح فیزیولوژیکی در مورد نتایج به دست آمده ارائه نمی‌دهد اما سیلورستاین باور دارد که نیکوتین و سیگار می‌توانند به سیستم عروقی بدن آسیب برسانند و رگ‌های خونی و نورون‌های شبکیه چشم را تخریب کنند.
وی اضافه کرد: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که نقص‌های پردازشی در افرادی که به اسکیزوفرنی مبتلا هستند و بیش از حد سیگار می‌کشند نیز باید مورد بررسی قرار گیرند.
این پژوهش، در مجله “Psychiatry Research” به چاپ رسید.