در طول زندگی، همه افراد به نوعی سوختگی را با شدت‌های مختلفی ممکن است تجربه کنند. سوختگی یکی از رایج‌ترین آسیب‌های خانگی، مخصوصا در سنین کودکی است زیرا سوختگی با آسیب شدید پوستی مشخص می‌شود که باعث از بین رفتن سلول‌های پوستی می‌شود. بسته به علت و میزان آسیب، سوختگی در بیشتر افراد می‌تواند بدون عواقب جدی سلامتی بهبود یابد.
روزنامه «شهروند» در ادامه نوشت: سوختگی‌های جدی برای جلوگیری از ایجاد عوارض و مرگ‌ومیر، نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی دارد. همیشه مهم است که با اقدامات اولیه هنگام سوختگی آشنا باشید و بدانید ابتدا چه کاری انجام دهید زیرا هر شخصی ممکن است در هر زمانی دچار سوختگی شود.
در این گزارش به ارائه نکاتی در این خصوص پرداخته شده است:
انواع سوختگی‌ها عبارتند از:
۱- سوختگی‌های درجه یک یا سطحی.
۲- سوختگی‌های درجه دوم یا سوختگی‌های نسبی.
۳- سوختگی‌های درجه سوم یا تمام ضخامت.
۴- سوختگی درجه چهارم.
درجه اول
این سوختگی‌ها فقط بخش اپیدرم (بخش اول پوست) را شامل می‌شود و بارزترین علامت آن درد و قرمزی در محل دچار سوختگی است. این سوختگی‌ها به ندرت از لحاظ بالینی نیاز به اقدامات بیمارستانی و درمانی دارند، به استثنای مواردی که آفتاب‌سوختگی بخش وسیعی از بدن را فرا گرفته است و بدن در خطر آسیب کم‌آبی (هیدراتاسیون) قرار گرفته باشد. این وضعیت بویژه در گروه سنی کودکان و افراد سالخورده خطر بیشتری را به همراه دارد. آثاری که از این سوختگی‌ها به جای می‌ماند، معمولا در کمتر از یک هفته درمان خواهد شد.
درجه دوم
در این نوع سوختگی، آسیب‌ها به قسمت‌های اپیدرم و بخش‌های مختلفی از درم (بخش دوم پوست) را شامل می‌شود که ظاهری روشن و مرطوب دارد. این سوختگی به علت سالم‌بودن عصب‌ها در مجاورت بافت‌های آسیب‌دیده، دردناک و همراه با ایجاد تاول است و روند بهبود آن دو تا سه هفته طول می‌کشد. چنانچه مراقبت‌های مناسب برای سوختگی‌های با ضخامت نسبی به درستی و در زمان مناسب انجام نشود، خطر بروز این سوختگی به درجات بالاتر را مهیا می‌کند. یعنی سوختگی درجه دوم یا ضخامت نسبی را به سوختگی‌های با تمام‌ضخامت یا درجه سوم تبدیل می‌کند.
درجه سوم
این سوختگی‌ها ممکن است چندین شکل و ظاهر داشته باشند و معمولا به صورت چرمی‌شکل و خشک به نظر می‌رسند.
درجه چهارم
این سوختگی‌ها نه‌تنها لایه‌های پوست (اپیدرم – درم – هیپودرم) را نابود و تخریب می‌کند، بلکه چربی‌ها، عضلات، استخوان‌ها یا اندام‌های داخلی را نیز درگیر می‌کند.
نحوه تشکیل تاول
یک تاول زمانی رخ می‌دهد که قسمت اپیدرم از درم جدا و این قسمت توسط مایعات اطراف عروق پر شود. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که وجود تاول به‌عنوان یک پوشش در زخم عمل می‌کند و مانع از آلودگی آن می‌شود. با این حال پوست تاول‌زده، غیرطبیعی است و نمی‌تواند به عنوان یک سد محافظت‌کننده در قسمت آسیب‌دیده کمک کند. علاوه بر این، حفظ قسمت تاول‌زده، مانع از کارایی و عمل آنتی‌بیوتیک‌های موضعی به صورت مستقیم به قسمت آسیب‌دیده می‌شود. به همین دلیل به محض ورود به بیمارستان باید فرد متخصص تاول را از بدن فرد جدا کند.
به یاد داشته باشیم که تاول‌ها را در محیط خارج از بیمارستان جدا و پاره نکنیم. در صورتی که پاره شدند، با یک پانسمان غیرچسبنده استریل و بزرگ‌تر از محل آسیب‌دیده، آن را بپوشانید تا تاول بهبود یابد.