رزیتا شرافتی روانشناس و زوج درمانگر در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: بی رمقی زناشویی، ناشی از ناتوانی زوجین در مدیریت تعارضات و اختلافات است و هر چقدر زن و شوهر در این امر ضعیف عمل کنند سریع‌تر و عمیق‌تر دچار سردی در رابطه می‌شوند تا جایی که حتی ممکن است دچار جدایی عاطفی شوند.
وی تصریح کرد: شکی نیست که مشکلات اقتصادی و معیشتی نقش اثرگذاری را در شروع مشاجره‌ها دارد ولی گاهی کشمکش‌های زوجین نتیجه سطح توقعات و یا بی تفاوتی یکی از طرفین به خواسته‌های طرف مقابل است پس نباید ضعف کنترل شرایط را به موضوعات اقتصادی خانواده گره بزنیم.
شرافتی ادامه داد: زوجین رابطه زناشویی خود را با نگرش و احساس‌های مثبت آغاز می‌کنند، ولی به تدریج هنگامی که در می‌یابند رفتار همسرشان آن‌گونه نیست که انتظارش را داشته اند، احساس‌های منفی در رابطه آنها پدید می‌آید.
این روانشناس ابراز کرد: پس از افزایش سرخوردگی و تنش‌های برآمده از برآورد نشدن خواسته‌ها و نیازهای میان فردی، احساس سرخوردگی آشکارا به همسر نسبت داده می‌شود و این موجب از دست رفتن عشق و تعهد شده و بی‌رمقی، جایگزین شور و شیفتگی می‌شود.
شرافتی افزود: بی رمقی در برگیرنده سه مرحله است اول، سرخوردگی و ناامیدی، دوم، خشم و بیزاری و سوم، دلسردی و بی تفاوتی، بی‌رمقی زناشویی به علت تراکمی از توقعات غیرواقعی از همسر و ازدواج توأم با تنیدگی‌ها، واقعیت‌ها و فراز و نشیب‌های زندگی نمایان می‌شود. چنانچه همسران نیازهای خود را در ارتباط با یکدیگر مطرح نکنند و به راه‌حل مثبت دست نیابند، تنیدگی، خشم و سرانجام بی‌رمقی آشکار می‌شود.
وی اضافه کرد: صاحب نظران سه نشانه برجسته شامل از پا افتادن یا فرسودگی بدنی، هیجانی و روانی، را برای بی‌رمقی زناشویی مطرح می‌کنند، فرسودگی بدنی بر آمده از بی‌رمقی به‌صورت خستگی، اندوه، سردردهای مزمن و ناراحتی شکمی، کمبود میل و پرخوری همراه است و فرسودگی هیجانی شامل دلخوری، بی‌میلی برای حل مشکلات و احساس غم و دل‌تنگی، افسردگی، تنهایی و در دام افتادگی و اختلالات هیجانی و گاهی در صورت بی‌رمقی به وجود آمدن افکار خودکشی در فرد بی‌رمق است و فرسودگی روانی نشانه‌هایی همچون کاهش اعتمادبه‌نفس، دیدگاه منفی درباره همسر، ناامیدی و نارضایتی از خود و کمبود دوست داشتن خود را به همراه دارد.
شرافتی خاطر نشان کرد: پس از بی رمقی زناشویی، در روابط زوج‌ها و بر زندگی شأن، بی اعتمادی، خوارسازی، سرزنش، بی توجهی به همدیگر و جدایی عاطفی حاکم می‌شود. برابر گزارش‌های ارائه شده، بسیاری از زوجین در شرایطی زندگی می‌کنند که به آن جدایی عاطفی یا جدایی خاموش می‌گویند. این زوجین بدون برآورده ساختن نیازهای بدنی و روانی خود در کنار هم زندگی می‌کنند و بیشترشان در حالت بی‌رمقی زناشویی قرار دارند. پژوهش‌های کارشناسان خانواده نشان می‌دهد که امروزه گسترش بی رمقی زناشویی بیشتر شده است.